Begin dit jaar deed ik een opdracht voor een Nederlands onderdeel van een groot internationaal bedrijf. Na een aantal contacten via e-mail hadden een van de directeuren en ik een kennismakingsgesprek. Voorafgaand aan de inhoudelijke praat over de opdracht, hadden we het zoals gebruikelijk eerst even over ons beider werk.

Terwijl ik benieuwd was naar zijn organisatie – daar ging ik immers voor werken –  bracht hij het gesprek telkens terug naar mijn ondernemerschap. Toen ik enigszins verbaasd vroeg waarom hij daar zo benieuwd naar was, vertelde hij me dat ondernemer zijn wat hem betreft toch wel het hoogst haalbare is.

Ik moest meteen aan zijn opmerking en bijbehorende dromerige blik denken toen ik vorige week een persbericht ontving van een website rondom werk. Zij hadden de tevredenheid met hun huidige werksituatie van duizend werknemers onderzocht. Die bleek dramatisch. Volgens het onderzoek verlangt 78% van die werknemers naar een ander beroep. Een percentage dat onze minister van onderwijs te denken geeft over de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. En onze minister van welzijn over de gezondheidskosten waar die ontevredenheid toe leidt.

Nog verrassender voor mij was dat 65% van de respondenten aangaf liever te willen werken als zelfstandig ondernemer. Enkele jaren geleden leverde diverse onderzoeken percentages van 20% tot 30% op. Met alle media-aandacht rondom zelfstandig ondernemers en het woord zzp, had ik wel een stijging verwacht van het percentage wannabe-ondernemers. Maar dat inmiddels bijna tweederde van een groep werknemers ondernemen prefereert boven een baan? Dat had zelfs ik niet verwacht.

Nou weten we allemaal dat je leugens, leugens en statistieken hebt. Maar we weten ook dat diezelfde statistieken wel een indruk geven van bewegingen. En deze beweging geeft te denken. Want als een kwart van de werknemers de komende tien jaar daadwerkelijk durft te gaan ondernemen, verdubbelt het aantal ondernemers. Dat geeft onze minister van sociale zaken te denken over de houdbaarheid van ons sociale werknemersstelsel. En onze minister van economische zaken over de verdere verschuiving van middelgrote naar steeds meer kleine bedrijven.

Afgelopen zondag gebruikte ik de klusjesdag tussen alle werkdagen om de administraties van mijn bedrijven weer eens te ordenen. Het is immers bijna eind oktober en dan moet de meerderheid van de ondernemers die zelf de kwartaalaangiftes voor de btw doet, deze weer hebben ingeleverd en betaald. En dus was ik op mijn ‘vrije’ zondag een uur of tien bezig met kassabonnetjes uitzoeken, facturen ordenen en ander geneuzel.

Toen vroeg ik me toch echt even af of al die wannabe’s beseffen dat ook dit bij het hoogst haalbare hoort.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]