Een jaar of vier geleden had ik weer eens een idee. Na het schrijven van vijf boeken voor ondernemers vond ik het jammer dat ik me daarbij moest beperken tot één onderwerp en één doelgroep. Het leek me wel wat mijn kennis en visie over allerlei ondernemersonderwerpen te delen op 365 blaadjes. Daarnaast is Nederland een scheurkalenderland en ondanks de meer dan 100 verschillende scheurkalenders was er nog geen voor ondernemers. Zelf had ik nog nooit in mijn leven een scheurkalender gehad, laat staan dagelijks op toilet een blaadje afgescheurd. Desondanks peilde ik potentiële kopers en verdiepte me in de productie- en distributiekant. Daarna besloot ik dat het niet alleen inhoudelijk, maar ook commercieel interessant was.

En dus vulde ik de afgelopen drie jaar máánden met dag en nacht werken aan ‘De Ondernemerskalender’ voor het jaar erop. En spendeerde ik nog wat extra maanden aan het verkopen en distribueren ervan. Mijn overige bedrijfsactiviteiten en privéleven stonden vijf/zes maanden per jaar op een laag pitje. Een goede scheurkalender maken en vermarkten bleek veel meer tijd te kosten dan ik vooraf had gedacht.

Al jaren vertel ik tijdens presentaties aan groepen ondernemers dat je je moet beperken tot activiteiten die voldoen aan drie voorwaarden. Je moet er goed in zijn, je moet er passie voor hebben en er moet een markt voor zijn die groot genoeg is om er aardig aan te kunnen verdienen. Daarbij mag iedereen zelf invullen wat hij of zij onder aardig verstaat.

Bij het maken van de derde Ondernemerskalender kwam ik erachter dat het enorme karwei me steeds meer tegenstond. Of ik er goed in was mogen anderen beoordelen, maar mijn gebrek aan passie voor het product brak me op. Daarnaast heb ik aardig verdiend aan het project, maar niet zo aardig als aan mijn andere activiteiten. En dus besloot ik dat het na drie edities mooi is geweest. Daarmee kreeg ik mijn vrije ondernemersleven terug en kwam er in mijn agenda ruimte voor nieuwe dingen. Dingen als het schrijven van een wekelijkse column voor een landelijke krant.

Inmiddels is het scheurkalenderseizoen weer begonnen en blijkt dat veel ondernemers het jammer vinden dat ik ben gestopt. Dat had ik stiekem ook wel een beetje verwacht en gehoopt. Wat ik niet had verwacht is het enorme verschil in reacties tussen mannelijke en vrouwelijke collega-ondernemers. Vrouwelijke ondernemers die mijn stop-boodschap vernemen melden stuk voor stuk het jammer te vinden, maar het te begrijpen. De mannelijke ondernemers denken echter dat ik een probleem heb waarvoor zij wel een oplossing weten. En dus heb ik al zeker twintig keer het advies gekregen de papieren kalender te vervangen door een digitale.

Dat leverde mij weer een nieuw idee op. Zou er een markt zijn voor een boek over Mars en Venus in Ondernemersland?

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]