Er zit een vakantie in mijn pijplijn die een goede lichamelijke en geestelijke conditie vereist. Daarom heb ik me de afgelopen maand maar weer eens verdiept in de wereld van de fitnesscentra. Een branche waarmee ik al jaren een haat-liefde verhouding heb.

De liefde komt doordat mijn lijf sporten heerlijk vindt, maar mijn geest geen fan is van kou en regen. Met mijn verstand op nul een uurtje een juf nadoen die op een lekker muziekje allerlei oefeningen voordoet, sorry, maar daar kan ik intens van genieten. En dan vooral van het feit dat ik na dat uurtje hupsen lichamelijk uitgeput en opgerekt ben en geestelijk ontspannen.

De haat komt doordat ik na jarenlang gelukkig hupsen bij dezelfde sportschool, begin deze eeuw op zoek moest naar een nieuwe. Het pand moest plaats maken voor nieuwbouw en de sportschooleigenaar kon geen andere gepaste huurruimte vinden. Bij mijn oude sportschool was ik zo tevreden dat ik elke drie maanden een nieuwe knipkaart kocht. Een contract afsluiten hoefde er niet.

De fitnesscentra die volgden waren telkens vrij nieuw en behoorden bij ketens. Helaas bleken ze telkens na enkele maanden toch niet zo goed te bevallen. Maar ik werd wel gehouden aan een langlopend contract – ondanks het feit dat ik eigenlijk geen klant meer bij hen wilde zijn.

Afgelopen week stond ik op het punt weer zo’n abonnement af te sluiten bij een vorig jaar geopend centrum van een landelijke keten dat enorme kortingen gaf. Totdat ik de kleine lettertjes las. In de veronderstelling dat wurgcontracten niet meer mogen zocht ik op internet naar de nieuwe wet rondom abonnementen. Wat bleek? De fitnessbranche had al een adviesje over hoe men toch met contracten kan blijven werken waar klanten niet zomaar onderuit kunnen. Een branche dus die zich er niet op richt klanten aan zich te binden, maar aan zich te ketenen. En dat nog normaal vindt ook.

Gisteren besteedde deze krant uitgebreid aandacht aan de kantorenmarkt. Die schijnt momenteel lichamelijk nogal ziek te zijn. Voor mij vertoont die markt een opmerkelijke overeenkomst met de fitnessbranche. Het doel van veel vastgoedbeleggers is immers huurders te vinden die een zo lang mogelijk huurcontact tekenen. Dat ze daarbij wat korting moeten geven nemen ze voor lief. Ik vraag me af hoe die markt er nu voor zou staan als alle eigenaren van kantoorpanden de afgelopen decennia hadden gekozen voor kortlopende huurcontracten. En klanten aan zich hadden gebonden door hen flexibiliteit en met de tijd mee veranderende kantooromgevingen te bieden. Ongetwijfeld een stuk gezonder.

Met mijn eigen gezondheid komt het overigens ook wel goed. Ik heb twee zelfstandige sportscholen gevonden die samen bieden wat ik zoek en allebei met mijn geliefde knipkaarten werken. En die allebei al jaren bestaan.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]