Via de zaterdagbijlage van deze krant kwam ik er een paar weken geleden achter dat er op LinkedIn een netwerk bestaat rondom vrouwelijke commissarissen en toezichthouders. Hoewel ik nog nooit lid ben geweest van een club waar mannen niet welkom zijn, meldde ik me aan. Er bleken gelukkig ook LinkedIn-groepen te zijn waar alle toezichthouders welkom zijn. Daar meldde ik me dus ook aan.

Een van de meest actieve discussies in meerdere ‘toezicht’groepen is gestart door iemand die zich afvraagt wat toezichthouders doen om het streefcijfer van 30% vrouwen te gaan halen. Want hoewel het mij volledig was ontgaan en ik niet weet of ik voorstander ben, blijkt dat vrouwenquotum er in Nederland echt te komen. Over ruim vier jaar – één benoemingsperiode – worden bedrijven met meer dan 250 medewerkers geacht in hun top en toezichthoudende organen, 30% vrouwen te hebben.

Niet geheel toevallig zit ik in een raad van toezicht (Theaters Tilburg) die tot voor kort uit maar liefst 42% vrouwen bestond; 3 vrouwen en 4 mannen. Vorig jaar zochten we vervanging voor een man en een vrouw. In eerste instantie zochten we in ons eigen netwerk naar geschikte kandidaten. Onze criteria waren: 1. band met Tilburg en cultuur, 2. ervaring met besturen en/of toezicht houden, 3. kennisgebied/netwerk dat de blijvers aanvulde en 4. voldoende ervaring met en inzicht in financiële cijfers van vennootschappen om de cijfers van een culturele onderneming met een jaaromzet van 9 miljoen te begrijpen.

Ook de 3 vrouwelijke leden bleken alleen mannen te kennen die aan die criteria voldeden. Mede daarom besloten we te gaan adverteren. Van de mannen die op de advertentie reageerden voldeed een behoorlijk aantal aan alle criteria. Helaas had er van de vrouwelijke sollicitanten slechts één serieuze bestuurservaring, maar die woonde 100 kilometer verderop. Daarnaast schreven de vrouwen in hun brieven waarom zij graag in de RvT wilden, en dat was zelfs ‘om bestuurservaring op te doen’. En ze vergaten te melden wat zij onze RvT konden bieden. Het zal niemand verbazen dat we hebben gekozen voor twee mannen.

Inmiddels zijn er meerdere deskundigen die aangeven dat 30% vrouwen in 2016 niet haalbaar is. Maar ligt dat aan de oude jongens of aan de jonge vrouwen? Want ik kan me niet indenken dan onze ervaring op zichzelf staat.

Als wij willen dat er in Nederland op alle niveaus meer vrouwelijke toezichthouders komen, moeten we niet schoppen tegen de mannen, maar tegen de vrouwen. We moeten deskundige vrouwen ervan doordringen dat ze zo snel mogelijk serieuze bestuurservaring en financiële kennis opdoen. Want als vrouwen massaal voldoen aan de harde criteria, hebben mannen steeds minder redenen ons níet te kiezen. En hebben we – op dit gebied – geen vrouwenclubjes meer nodig.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]