Afgelopen zaterdagavond was het tijd voor ons jaarlijkse nachtelijk bezoekje aan een Brussels verjaardagsfeestje. De jarige is telkens een Vlaming die opgroeide in Nederland en tegenwoordig overdag ondernemer is in de creatieve sector en enkele nachten per week barman in een populaire kroeg.

Als enige Nederlanders bevinden we ons daar in een kleurrijk internationaal gezelschap waarin iedereen met iedereen praat. En ieder jaar integreren wij vooral met de aanwezige Vlamingen en hebben we boeiende en leerzame gesprekken met (steeds wisselende) zuiderburen.

Vorig jaar waren in de week voor het feestje in zowel in Nederland als in België net verkiezingen geweest. De Vlamingen en wij hadden er beiden vertrouwen in dat het ondanks de uitslag in Nederland wel los zou lopen met de kabinetsformatie. En dus bespraken we vooral de problematische Belgische situatie. Die avond kreeg ik een lesje complexe Belgische politiek en leerde ik over de zeven kabinetten, met daarin onder andere vier gewesten met ministerpresidenten, drie heel andere taalgemeenschappen en 27 Brusselse burgemeesters. De conclusie van mijn leraar-voor-een-avond: ‘België een historische vergissing is, maar nu het er is moeten we het koesteren.’

Dit jaar was ik nog geen tien minuten binnen toen een Vlaming met me deelde dat de meeste moppen die wij vertellen over de Belgen waar zijn. Het leek weer een gezellige avond te worden. Hij had echter sinds een paar jaar geen televisie meer. De Belgen die ik na hem sprak helaas wel. En dus vroeg de rest van de avond zo’n beetje elke Vlaming hoe het ging met onze integratie. Het nieuwe integratiebeleid van ons kabinet bleek in België volop media-aandacht te hebben gekregen. En die was weinig positief. Net als de berichtgeving over de andere blunders van dit kabinet. En dus waren wij nu degene die politieke verantwoording aflegden.

De Vlamingen hadden een leuke avond, want het land waar zij altijd zo naar opkeken is volgens hen hard op weg om het lachertje van Europa te worden. De grap van de avond was dat een land beter geen regering kan hebben dan de Nederlandse.

Afgelopen vrijdag presenteerden de tien topsectoren van Minister Verhagen hun plannen om wereldwijd uit te blinken. De plannen klonken mooi. En natuurlijk gingen ze over meer geld voor dit en meer geld naar dat. Maar wat heb je als exporterende ondernemer aan meer geld als jouw land (en dus ook jij) in het buitenland niet meer serieus genomen wordt? Na afgelopen zaterdagavond vermoed ik dat die topsectoren de grootste kans op internationaal succes hebben als de historische vergissing die dit kabinet is, zo snel mogelijk valt.

Maar ja, ik vrees dat onze creatieve zuiderburen daar voor het volgende Brusselse feestje dan ook wel weer een toepasselijke grap over bedenken.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]